قول حتمی خداوند

و خدایی که در این نزدیکی است!

سلام به همه دانش آموزان عزیزم!

امیدوارم که حالتون خوب و خوش باشه!

امروز قصد دارم در مورد یک موضوع جالب که برای خود من همیشه الهام بخشه صحبت کنم!

و اون هم چیزی نیست جز قول حتمی خداوند به کسانی که به اون ایمان دارن و با ایمان به سمت اهدافشون حرکت می کنن!

خداوند متعال در آیه ۱۳ سوره احقاف می فرماید:

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

آنان که گفتند: آفریننده ما خداست و بر این سخن پایدار و ثابت ماندند بر آنها هیچ ترس و بیمی و حزن و اندوهی (در دنیا و عقبی) نخواهد بود.

خب !

این آیه با تمام مختصر بودنش، قد تمام عمر ما حرف داره برای گفتن!!!

قبل از این که بخوام در مورد این آیه صحبت کنم باید به تعریف کوتاهی از واژه «رب» ارائه بدم!

رب به معنی صاحب اختیاره!

شاید دیده باشین که در قران کلمه رب رو به معنای پروردگار تفسیر می کنن!

در حالی که رب معنای بسیار گسترده تری داره!

رب به معنای اربابیه که مسئولیت برطرف کردن تمام نیاز های بندش با اونه!

همه ما توسط خدایی به دنیا اومدیم که ما رو با بهترین شکل ممکن خلق کرده!

تمام ارگان های بدن ما مکانیزم های فوق العاده دارن!

مغز ما، دست ما، پای ما و تمام قسمت های بدن ما اون قدر به صورت حرفه ای و ویژه خلق شدن و در طی تکامل میلیون ها سال به شکل امروزی در اومدن که واقعا نمیشه پذیرفت که خلقت ما به صورت خود به خود ایجاد شده!

قطعا دست خداوند در خلقت ما بسیار واضح و مشخصه و کسانی بهتر این دست رو درک می کنن که با علم به پدیده های هستی نگاه می کنن!

نقشی که در قرآن برای خدای خالق تعریف می کنه رو با واژه «الله» نشون میده!

«الله» خداوندیه که ما رو با همه جزئیاتش خلق کرده!

و همه اعتقادشون بر این بوده که خلق ما توسط همین «الله» انجام شده!

حتی کافران هم اعتقاد داشتن که «الله» ما رو خلق کرده! حتی فرعون هم این اعتقاد رو داشت! آیاتی مبنی بر این که فرعون و کافران معتقد بودن که «الله» انسان رو خلق کرده وجود داره!

اما نکته مهم این جاست که کسی اعتقاد به این که اون خدایی که خالق هست، رب هم هست نداره!

یعنی این اعتقاد که خدایی که ما رو خلق کرده، مسئول برطرف کردن تمام نیاز های ماست وجود نداره!

وقتی که این اعتقاد رو نداشته باشیم، طبیعتا برای برطرف کردن نیازها مون به هزار و یک نفر التماس می کنیم! از رئیس و صاحب کار و … بگیر تا بقیه آدم ها که برای هر چیزی چشم امیدمون به اوناست!

اتفاقی که در این جا میفته اینه که ما دچار شرک میشیم!

و وقتی دچار شرک میشیم خودمون، خودمون رو از نعمات خداوند دور می کنیم!

و این جوری خودمون رو در گیر و دار مشکلات زندگی غرق می کنیم!

بدون این که بدونیم، ما می تونیم خیلی بهتر از چیزایی که فکرش رو می کنیم زندگی کنیم!

قثط به این دلیل خودمون رو محدود کردیم که سعی می کنیم همه بار زندگی رو خودمون به دوش بکشیم!

اعتقاد نداریم که خداوند خودش برای ما همه کار ها رو خواهد کرد!

بریم سراغ آیه!

خدا میگه کسانی که گفتند، رب ما الله هست!

یعنی چی؟!

یعنی همون کسی که ما رو با این نظم فوق العاده خلق کرده، همون کسیه که مسئول روزی دادن و رزق ما هم هست!

کسانی که این اعتقاد رو داشته باشن، و بعد از اون در مقابل سختی ها و مشکلات دنیا ایستادگی کنن و استقامت بورزن، نه ترسی بر اون ها هست و نه غمگین میشن!

این قول حتمی خداوند هست!

اعتقاد به این که خداوندی که خالق ما بوده، روزی دهنده و رب ما هم هست، اعتقادیه که نیاز به ایستادگی داره!

کسی که به این موضوع معتقده در مقابل سختی های زندگی می ایسته!

در مقابل شکست های مقطعی، بی پولی، گرسنگی، سختی و خیلی چیز های دیگه ای که در طول زندگی برای همه ما پیش میاد!

اگه بتونیم در مقابل این سختی ها به طور واقعی (و نه روی کلام و از روی ادا در آوردن) به خدای خودمون تکیه کنیم و فقط اون رو صاحب اختیار و صاحب تنها قدرت موجود در جهان بدونیم و همه آدم هایی که در زندگیمون هستن رو به عنوان دست هایی بدونیم که اون توی زندگی ما آورده، اون وقته که نه می ترسیم و نه غمگین میشیم!

ترس همیشه از آینده است! ما بخاطر چیزایی که ممکنه در آینده رخ بده می ترسیم!

و غم هم همیشه از گذشته است! ما بخاطر اتفاقایی که در گذشته رخ داده غمگین میشیم!

و خدا میگه که اگه به من ایمان بیاری و من رو تنها قدرت جهان بدونی، اتفاقی که برات میفته اینه که نه می ترسی و نه غمگین میشی!

یعنی این طوره که تماما در لحظه زندگی می کنیم و لذت می بریم از تمام نعماتی که خداوند در اختیارمون قرار داده!

این قول حتمی اونه و به قول خودش ان الله لا یخلف المیعاد!

اون در وعدش تخلف نمی کنه!

کیه که دلش نخواد زندگی ای رو تجربه کنه که تماما احساس لذت و موفقیت و خوشبختی و سعادت باشه؟!

کیه که نخواد که به اون چیزی که دوست داره برسه؟!!!

همه ما ها داریم تلاش می کنیم تا اون زندگی ای رو بسازیم که دوسش داریم!

به همه التماس می کنیم! از همه خواهش می کنیم که کمکمون کنن تا برسیم به چیزی که دلمون می خواد!

چرا یه بار به خودش اعتماد نکردیم؟ چرا یه بار از خودش نخواستیم و با همه وجود دلمونو بهش نسپردیم؟!!!

فقط خودمونو از راه موفقیت دور کردیم! همین!

برای همتون آرزوی سعادت و خوشبختی و پیشرفت رو دارم!

آرزو می کنم خودتونو جایگاهتونو بشناسین! خدای خودتونو بشناسین!

آرزو می کنم بتونین از این قدرتی که خداوند در اختیارتون گذاشته نهایت استفاده رو بکنین و قول حتمی خداوند براتون اعمال بشه!

در پناه الله یکتا شاد و پیروز و سربلند و سعادتمند و موفق باشین!

خدانگهدار